Ik kom net terug van een prachtige ontbijtsessie met ondernemers, overheid en onderwijs op Canisius Tubbergen. Ik mocht de ochtend aan elkaar praten. De sessie is georganiseerd door Onderneem!, boost voor Ondernemend Tubbergen. In de auto terug zat ik vol inspiratie en dacht, hier moet ik over bloggen! Thuis start ik de mac op, begin, en zie tot mijn schrik dat mijn vorige blog van maart dit jaar was. Oei, das lang geleden. Waarom? Ik was aan het werk, gewoon lekker aan de slag, verhalen aan het delen.
Verhalen delen
De sessie van vanochtend ging met pitches. Ondernemers, bestuurders en projectleiders van instanties en onderwijs (vmbo en basisonderwijs) vertelden elkaar welke kansen ze zien op de arbeidsmarkt en wat ze van elkaar nodig hebben om zo veel mensen zo goed mogelijk aan het werk te krijgen. Ter plekke ontstonden de mooiste dingen. Je zag tijdens de verhalen van pitchende deelnemers bijna letterlijk de kwartjes vallen bij andere deelnemers. Sommige pitchers waren nog niet uitgesproken of anderen stonden al te popelen om in te haken. Dat gebeurt dus als je verhalen deelt.
Verbinden = kansen
Door gewoon ouderwets in gesprek te gaan, te vertellen wat je wenst, wat je droomt en wat je nodig hebt, ontstaan mogelijkheden. Dat is precies wat ik de afgelopen maanden zelf ook heb gedaan. Ik heb veel opdrachten bij heel diverse bedrijven gedaan, en de rode draad was overal het verbinden door met elkaar in dialoog te gaan. Ik heb bijvoorbeeld professionals in een specifieke beroepsgroep geïnterviewd over hun drijfveren voor in een inspiratiemagazine. Ik heb het gesprek met de gemeenschap gestimuleerd voor een participatieproject. Het dna van een bedrijf met films en verhalen van de consument online gebracht. Ik heb soortgelijke sessies als vanochtend begeleid. En overal zag ik verbindingen, openingen en kansen ontstaan.
In beweging
Hoe groot of hoe klein bedrijven, ambities, behoeften of dromen ook zijn, er komt iets in beweging als mensen elkaar raken. Illustratief was vanochtend de leerling die op enig moment een studiekeuze moet maken. En eigenlijk geen idee heeft. Hoe weet je als kind waar je passie ligt en welk beroep je wilt gaan doen als je geen idee hebt wat die beroepen inhouden? Dus ontstonden allerlei ideeën voor bedrijfsbezoeken, snuffelstages en uitwisselingen. Voor de leerling, voor mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt, maar ook voor werkgevers, voor onderwijsinstellingen, voor bemiddelaars en voor ouders. Ik zag voor mijn neus gebeuren hoe verschillende werelden naar elkaar open gingen, zodat die leerling, die werkzoekende, die werkgever en die opleider elkaar leren kennen, verhalen delen en daardoor zich beter kunnen oriënteren.
Social influencers
Om elkaar te raken, moeten we met elkaar blijven praten. Face to face, in de sessies als vanochtend, maar er zijn natuurlijk veel meer mogelijkheden. Verhalen, dromen en ervaringen laten zich ook prima delen op het web, op social media, print, tv. Gisteren zag ik op Mixed Emotions bijvoorbeeld een goeie sessie over de waanzinnige impact van social influencers. Over hoe jongeren dagelijks 10 tot 15 filmpjes bekijken van hun favoriete Youtubers. Die Youtubers delen daar hun verhalen. Youtubers die voor ouderen vaak kansloze gamers of giechelmeisjes lijken, die voor kinderen en jongeren grotere goden zijn dan de filmsterren van hun ouders en die voor merkenbouwers dé social influencers van nu zijn.
Aan de slag!
Vanochtend ging het om verbinden en verbanden leggen. Ik was alleen maar de moderator, niet inhoudelijk betrokken. Maar nu denk ik, hé, die leerling die geen idee heeft wat hij moet kiezen. Is dat een luie puber zonder doel die languit op de bank vastgelijmd zit aan zijn mobiel? Welnee! Dat is een hele actieve deelnemer in een eigen online gemeenschap. Jongeren vinden elkaar dagelijks via heel veel kanalen op diezelfde mobiele telefoon. Wat nou als ze met een kleine stimulans daar ook elkaars verhalen over studiekeuzes, stages en meeloopdagen gaan delen? Als ze elkaars social influencers, elkaars Youtube-helden worden? Op hun eigen manier, in hun eigen netwerk? Als ondernemers en onderwijs de leerlingen daartoe kunnen motiveren? En de overheid daarin wil participeren? Ik zie ineens heel veel kansen!
Mocht het weer even duren voordat ik blog, dan weet je nu waarom. Ik ben weer aan het werk. Aan het verbinden. Verhalen aan het delen. Misschien zelfs wel met leerlingen ;-).